سلام
من لیلا بارنگی هستم نویسنده وبلاگ راوی چهارم.
به وبلاگ من خوش اومدید.
من هم مثل خیلی از شما محیط وبلاگ رو برای نوشته‌هام انتخاب کردم؛ و چه چیزی بهتر از وبلاگ برای کسایی که نوشتن توی فضای آروم و پیدا کردن رفیقای همدل رو به بودن تو فضای شلوغ و پر سر و صدای اینستاگرام ترجیح میدن؟ ضمن اینکه بودن تو جایی که خیلی‌ها از سالها پیش توی اون حضور داشتن و زندگی کردن و الان به هر دلیلی دست از نوشتن کشیدن، بار عاطفی خاص و عجیبی داره، کسایی که با اینکه ندیدیشون ولی انگار میشناختیشون، انگار همونطور که داری زمان حال رو زندگی می‌کنی، در عین حال داری یه خاطره رو، یه سنّت رو حفظ می‌کنی.
من از اریبهشت ۹۹ در وبلاگ بلاگ‌اسکای شروع به نوشتن درباره ادبیات و کتابهایی که می‌خونم کردم، و الان که دارم این یادداشت رو می‌نویسم یعنی پنج‌شنبه ۱۴۰۴/۰۱/۲۱، دو روزه که وارد خونه جدیدم یعنی وبلاگ بیان شدم. قصد دارم مطالبم رو که زیاد هم نیستن از وبلاگ قبلی به اینجا منتقل کنم، اما هنوز تردید دارم.
اما چرا راوی چهارم؟
در دنیای ادبیات هر داستانی از زاویه دید یک راوی تعریف میشه. در کل سه راوی اصلی برای روایت داستانها وجود داره (گرچه تعدادش بیشتر هست اما اونها هم به نوعی تغییریافته این سه دسته اصلی هستن) که بسته به انتخاب نویسنده یک راوی برای داستان انتخاب میشه: راوی اول شخص، راوی دوم شخص و راوی شخص سوم که به دانای کل هم معروفه. اما مخاطب داستان و کسی که قصه و روایتی رو می‌خونه هم زاویه دید خودش و روایت خودش رو از اون قصه داره، اسم اون روایتگری که نویسنده خلقش نکرده اما با نویسنده و داستانش و شخصیتهاش همراه شده و حالا می‌خواد چیزی که از اون دریافت کرده رو به دیگران منتقل کنه رو من میذارم راوی چهارم.
